Καθώς οι ομοσπονδίες δυσκολεύονται να επανεφευρεθούν, οι ιδιωτικές ακαδημίες προσελκύουν τα ταλέντα… αλλά και τις οικογένειες που μπορούν να επενδύσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Ένα σύστημα ολοένα και πιο αποδοτικό, αλλά και ολοένα και πιο άνισο.
Γεννημένο σχεδόν κατά τύχη σε έναν κήπο στο Ακαπούλκο, το padel έγινε μέσα σε πενήντα χρόνια ένα παγκόσμιο φαινόμενο που γοητεύει όσο και ανησυχεί το τένις. Η ραγδαία άνοδός του αναστατώνει ήδη το τοπίο των αθλημάτων ρακέτας.
Κάμερες πανταχού παρούσες, επόπτες γραμμών υπό εξαφάνιση, λάθη που επιμένουν παρά τα πάντα: η τεχνολογία γοητεύει όσο και διχάζει. Το τένις, σε ένα σταυροδρόμι, αναζητά ακόμη την ισορροπία του ανάμεσα στην πρόοδο και το συναίσθημα.
Είκοσι χρόνια μετά τη σύγκρουση με τους μεγαλύτερους, ο Ντέιβιντ Ναλμπαντιάν αποφασίζει χωρίς περιστροφές: Ο Τζόκοβιτς κυριαρχεί στο τένις από τα αποτελέσματα, αλλά ο Φέντερερ και ο Ναδάλ παραμένουν τα εικονίδια του κοινού.
Σε ένα podcast χωρίς φίλτρα, ο Ντέιβιντ Ναλμπαντιάν ξανανοίγει μια οδυνηρή σελίδα: αυτή ενός ημιτελικού στο Όπεν Αυστραλίας που το κρατούσε στα χέρια του.
Στο γήπεδο της Μπολόνια, το συναίσθημα ήταν απτό. Ο Τζόκοβιτς, ο Τρόιτσκι, ο Μπέκερ και ο Λιούμπισιτς ένωσαν τις φωνές τους για να τιμήσουν τη μνήμη του Νίκολα Πίλιτς, του ανθρώπου που διαμόρφωσε τις καριέρες τους και σημάδεψε την ιστορία του ευρωπαϊκού τένις.