Κάμερες πανταχού παρούσες, επόπτες γραμμών υπό εξαφάνιση, λάθη που επιμένουν παρά τα πάντα: η τεχνολογία γοητεύει όσο και διχάζει. Το τένις, σε ένα σταυροδρόμι, αναζητά ακόμη την ισορροπία του ανάμεσα στην πρόοδο και το συναίσθημα.
Σχεδιασμένο ως ένα τολμηρό στοίχημα για την προετοιμασία της εποχής μετά το Big 3, το Masters Next Gen ανέτρεψε τους κώδικες του σύγχρονου τένις. Ένα πρωτοποριακό, οραματικό τουρνουά, που όμως σήμερα αναζητά την ταυτότητά του.
Από τον Μπόρις Μπέκερ έως τον Γιαννίκ Νοά, περνώντας από τον Μαράτ Σάφιν, όλοι τους έχουν ένα κοινό σημείο: κατάφεραν να ξανασηκωθούν μετά το τέλος της καριέρας τους. Ανάμεσα σε coaching, πολιτική, μουσική ή podcasts, ανακαλύψτε πώς αυτοί οι πρώην πρωταθλητές μετέτρεψαν το πάθος τους σε νέα ζωή.
Καθώς οι ομοσπονδίες δυσκολεύονται να επανεφευρεθούν, οι ιδιωτικές ακαδημίες προσελκύουν τα ταλέντα… αλλά και τις οικογένειες που μπορούν να επενδύσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Ένα σύστημα ολοένα και πιο αποδοτικό, αλλά και ολοένα και πιο άνισο.
Πίσω από τα χαμόγελα των βάθρων, μια ρωγμή επιμένει: αυτή των επιβραβεύσεων. Μεταξύ αθλητικής δικαιοσύνης, τηλεοπτικής τηλεθέασης και οικονομικού βάρους, το τένις αναζητά ακόμα τη σωστή φόρμουλα — αλλά η ισότητα παραμένει ένας αγώνας χωρίς νικητή.
Τολμούν να προκαλέσουν το σύστημα. Το 2005, η Σερένα και η Βένους Williams, με την υποστήριξη του Billie Jean King, ξεκίνησαν μια ιστορική μάχη για την ισότητα στις αποδοχές στο τένις. Δύο χρόνια αργότερα, το Γουίμπλεντον και το Ρολάν Γκαρός τελικά υποχώρησαν. Αλλά πίσω από τις συμβολικές νίκες, οι διαφορές παραμένουν ακόμα και σήμερα.
Η Φλάβια Πενέτα επανέρχεται στην κληρονομιά που άφησαν εκείνη και ο σύζυγός της Φάμπιο Φογκίνι στο ιταλικό τένις. Μεταξύ θαυμασμού, περηφάνιας και λογικότητας, διηγείται πώς τα κατορθώματά τους άνοιξαν το δρόμο για μια νέα γενιά πρωταθλητών.
Η Φλάβια Πενέτα το επιβεβαιώνει: Ο Τζόκοβιτς μπορεί ακόμα να νικήσει τον Κάρλος Αλκαράς και τον Γιάνικ Σίνερ και να κατακτήσει ένα ιστορικό 25ο Γκραν Σλαμ.