Βίντεο - Όταν ο Τσόνγκα αψήφησε τον Τζόκοβιτς στον τελικό του ATP 500 του Πεκίνου το 2012

Το 2012, ο Ζο-Βιλφρίντ Τσόνγκα, τότε τρίτος στον κατάλογο των προτρανών, κατάφερε να φθάσει στον τελικό του τουρνουά ATP 500 του Πεκίνου. Απέναντί του όμως στήθηκε το βουνό Νόβακ Τζόκοβιτς, που είχε ήδη κερδίσει αυτό το τουρνουά δύο φορές στο παρελθόν (2009 και 2010). Η αποστολή φαινόταν δύσκολη για τον Τσόνγκα, ο οποίος ωστόσο έφθανε με αυτοπεποίθηση αφού είχε κερδίσει το τουρνουά του Μετς λίγες μέρες νωρίτερα.

Για να ανοίξει το δρόμο του προς τον τελικό, ο Γάλλος, τότε 27 ετών, είχε νικήσει τους Ίστομιν, Νταβίντενκο (απόσυρση), Γιούζνι και Λόπεζ. Αλλά το επίπεδο ανέβαινε πολλές βαθμίδες σε αυτόν τον τελικό απέναντι στον Σέρβο, ο οποίος είχε κυριαρχήσει στους Μπέρερ, Μπερλόκ, Μέλτσερ και Φλοριάν Μάγερ.

Το πρώτο σετ ήταν ισορροπημένο, αλλά ο Τσόνγκα ξεκίνησε δυναμικά σπάζοντας πρώτος. Δυστυχώς γι' αυτόν, αυτό το πλεονέκτημα δεν διήρκεσε. Μετά από μία ώρα παιχνιδιού, ήταν το ται-μπρέικ που θα αποφάσιζε τη μοίρα του πρώτου σετ, και σε αυτό το μικρό παιχνίδι, όπως συχνά, ο Τζόκοβιτς είχε την τελευταία λέξη (7 πόντους προς 4).

Τραυματισμένος σωματικά στο δεύτερο σετ, ο Τσόνγκα δεν μπορούσε πλέον να ακολουθήσει τον ρυθμό, παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει το πρώτο παιχνίδι. Στο τέλος, ο Τζόκοβιτς είχε επικρατήσει σε δύο σετ (7-6, 6-2). Αυτή ήταν τότε η 13η αναμέτρηση μεταξύ των δύο ανδρών, και ο Τζόκοβιτς εκμεταλλεύτηκε τότε την ευκαιρία για να αυξήσει το προβάδισμά του και να οδηγήσει με 8 νίκες έναντι 5 του Γάλλου.

Ο Τζόκοβιτς θα σήκωνε το τρόπαιο του νικητή αυτού του τουρνουά του Πεκίνου κατά τα επόμενα τρία χρόνια (2013, 2014, 2015), δύο από τις οποίες αφού είχε νικήσει τον Ναδάλ για τον τίτλο, φθάνοντας έτσι τις έξι νίκες του στην κινεζική πρωτεύουσα. Επίσης, δεν έχει χάσει ποτέ σε τελικό σε αυτό το τουρνουά.

Ο Τσόνγκα θα καταφέρει να νικήσει τον σέρβο πρωταθλητή στην περίπτωση του Masters 1000 του Τορόντο δύο χρόνια αργότερα, το 2014, κατά τη διάρκεια της διάσημης εξαιρετικής πορείας του Μανσό στον Καναδά που του είχε επιτρέψει να κερδίσει τον δεύτερο τίτλο του σε Masters 1000 (είχε τότε νικήσει τους Τζόκοβιτς, Μάρεϊ, Δημήτρωβ και Φέντερερ στο ίδιο τουρνουά).