Εμφανίσεις, λογότυπα και εξατομικευμένες συλλογές: οι μάρκες επενδύουν εκατομμύρια στους παίκτες, μετατρέποντας κάθε αγώνα σε παγκόσμια διαφημιστική βιτρίνα.
Σχεδιασμένο ως ένα τολμηρό στοίχημα για την προετοιμασία της εποχής μετά το Big 3, το Masters Next Gen ανέτρεψε τους κώδικες του σύγχρονου τένις. Ένα πρωτοποριακό, οραματικό τουρνουά, που όμως σήμερα αναζητά την ταυτότητά του.
Καθώς οι ομοσπονδίες δυσκολεύονται να επανεφευρεθούν, οι ιδιωτικές ακαδημίες προσελκύουν τα ταλέντα… αλλά και τις οικογένειες που μπορούν να επενδύσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Ένα σύστημα ολοένα και πιο αποδοτικό, αλλά και ολοένα και πιο άνισο.
Πίσω από τα χαμόγελα των βάθρων, μια ρωγμή επιμένει: αυτή των επιβραβεύσεων. Μεταξύ αθλητικής δικαιοσύνης, τηλεοπτικής τηλεθέασης και οικονομικού βάρους, το τένις αναζητά ακόμα τη σωστή φόρμουλα — αλλά η ισότητα παραμένει ένας αγώνας χωρίς νικητή.
Είκοσι χρόνια μετά τη σύγκρουση με τους μεγαλύτερους, ο Ντέιβιντ Ναλμπαντιάν αποφασίζει χωρίς περιστροφές: Ο Τζόκοβιτς κυριαρχεί στο τένις από τα αποτελέσματα, αλλά ο Φέντερερ και ο Ναδάλ παραμένουν τα εικονίδια του κοινού.