Τζόκοβιτς: "Ήμουν 7 ετών, οι βόμβες πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου...".

Ο Novak Djokovic προκρίθηκε στον 10ο τελικό του Wimbledon, κερδίζοντας την Παρασκευή τον Lorenzo Musetti (6-4, 7-6, 6-4). Μια πραγματικότητα που ξεπερνά κατά πολύ τα παιδικά του όνειρα να κερδίσει μια μέρα το τουρνουά. Όνειρα που τότε φάνταζαν μη ρεαλιστικά ή και τρελά για ένα παιδί που μεγάλωσε σε μια χώρα σε πόλεμο και που έμοιαζε προορισμένο να γίνει ο πρωταθλητής που έγινε.

Ένας πρωταθλητής που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος και που θα επιδιώξει να προσθέσει ένα 8ο τρόπαιο του Wimbledon στην απίστευτη συλλογή του την Κυριακή.

Νόβακ Τζόκοβιτς: "Το Γουίμπλεντον ήταν πάντα το παιδικό μου όνειρο. Έχω πει αυτή την ιστορία πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά νομίζω ότι αξίζει να την επαναλάβω. Ήμουν ένα 7χρονο αγόρι στη Σερβία, έβλεπα τις βόμβες να πετούν πάνω από το κεφάλι μου και ονειρευόμουν να βρεθώ στο πιο σημαντικό γήπεδο του κόσμου. Εδώ, στο Centre Court του Wimbledon.

Έφτιαχνα τρόπαια του Γουίμπλεντον από ό,τι υλικό έβρισκα στο δωμάτιο. Κοίταζα στον καθρέφτη και έλεγα στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα γίνω πρωταθλητής του Γουίμπλεντον. Οπότε το κομμάτι του οραματισμού ήταν πολύ, πολύ ισχυρό (γέλια).

Αλλά προφανώς αυτό δεν ήταν αρκετό για να τα καταφέρω. Είχα τεράστια υποστήριξη από την οικογένειά μου. Η σύζυγός μου ήταν μαζί μου για πολλά χρόνια και τώρα τα παιδιά μου... ήταν μια απίστευτη περιπέτεια.

Προσπαθώ να μην το θεωρώ δεδομένο. Κάθε φορά που βρίσκομαι σε αυτό το μοναδικό γήπεδο, προσπαθώ πραγματικά να το απολαμβάνω. Αλλά προφανώς, κατά τη διάρκεια του αγώνα, είναι η ώρα της δουλειάς, πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις τη δουλειά σου, να προσπαθήσεις να ξεπεράσεις τον αντίπαλό σου.

Φυσικά, είμαι πολύ ικανοποιημένος και χαρούμενος που βρίσκομαι ξανά στον τελικό, αλλά δεν θέλω να σταματήσω εδώ. Ελπίζω να πιάσω στα χέρια μου αυτό το τρόπαιο την Κυριακή".