« Ο Φέντερερ φοβόταν ότι θα τραυματιστεί»: Η μέρα που τα αστέρια είπαν «σταμάτημα» στο χαλί

Το χαλί, αυτή η μυθική επιφάνεια που είδε να κυριαρχούν οι Κόνορς και Μακένρο, σήμερα έχει παραγκωνιστεί στα παλιά τα παπούτσια του επαγγελματικού τένις. Ωστόσο, στη δεκαετία του '90, κυριαρχούσε στα κλειστά τουρνουά, από το Bercy έως τη Μόσχα.

Αλλά πίσω από τις κουρτίνες, μια βούληση για αλλαγή υποστηριζόταν από ονόματα όπως ο Ρότζερ Φέντερερ και ο Ραφαέλ Ναδάλ. Ο Ζαν-Φρανσουά Κοζιόλ, που ανέλαβε τη διεύθυνση του Bercy το 2007, δεν το γυρίζει λίγο-λίγο: «Ο Φέντερερ δεν εκτιμούσε το χαλί. Φοβόταν ότι θα τραυματιστεί. Το ίδιο και ο Ναδάλ. Υπήρξε ακόμη και μια αναφορά κατά του χαλιού ήδη από το Ρολάν Γκαρός, που ξεκίνησε από τον Μόγια, τον Ναδάλ και τους άλλους Ισπανούς», δηλώνει σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα L'Équipe.

Το χαλί κρίνεται πολύ γρήγορο, μη ευνοϊκό για τις ανταλλαγές χτυπημάτων και επικίνδυνο για τις στήριξεις. Ωστόσο, για δεκαετίες ήταν η χαρά των επιτιθέμενων. Ο Τζίμι Κόνορς κέρδισε το ένα τρίτο των τίτλων του πάνω του, ο Μακένρο περισσότερους από τους μισούς του. Αλλά η ATP, σε αναζήτηση ενός πιο ομοιόμορφου και ασφαλούς κυκλώματος, τελικά αποφάσισε.

Ο Φέντερερ, αν και φαινομενικά διακριτικός, επηρεάζει άμεσα την αλλαγή. Στον Κοζιόλ, ομολογεί ότι εκτιμά το κάλυμμα της Βιέννης. Αποτέλεσμα: το 2007, η επιφάνεια του Bercy αλλάζει για να υιοθετήσει αυτή που προτιμά.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα κι αν οι γίγαντες του αθλητικού χαλιού προσαρμόζονται όσο καλύτερα μπορούν, τίποτα δεν βοηθά. Η Σαγκάη το 2005 σηματοδοτεί την αρχή του τέλους. Σε λίγα χρόνια, τα τουρνουά πάνω σε χαλί εξαφανίζονται από το κύκλωμα της ATP.